Wie ben jij ?

Stof om over NA te denken 🧐 

Weet jij WIE je bent? 

Mijn eerste vraag was niet: "WIE ben ik"?
Maar wel : "Hoe werkt dat hier eigenlijk"?  

Waar dient dit allemaal voor....

Vooraleer ik die vraag stelde was er veel hartzeer, verdriet, eenzaamheid, pijn...

Er zijn 🔑 momenten in mijn leven die ik mij herinner. Bijvoorbeeld toen ik 21jaar was en mijn vriend voor een zes tal weken in Amerika verbleef. Toen voelde ik me heel eenzaam. In die weken had ik zo veel verdriet en weende erg veel wat eigenlijk niet mijn gewoonte was. Toen hadden we  geen gsm of bestond social media niet om in contact te blijven.  

Ik was mij er totaal niet van bewust waar dat verdriet vandaan kwam. Mijn verstand zei me alleen dat ik eenzaam was en bij hem wilde zijn. 

Later, toen er veel problemen in mijn relatie kwamen was er zo veel frustratie dat ik begon te zoeken hoe dat anders zou kunnen. In boeken, hulp en raad vragen bij een psycholoog en vrienden,  kijken hoe anderen omgaan met elkaar. 

Het leek altijd dat het het leven bij mij moeilijker verliep en dat het bij andere veel gemakkelijker ging. 

Mijn broer vroeg me of ik 'gelukkig' was? 

"Tuurlijk was ik gelukkig!" Het was alleen wat moeilijk!
Ik wist wat ik wilde en daar ging ik voor. 
Ik had het huis van mijn dromen, de man die dezelfde dromen had als ik en van wie ik zielsveel hield. Alleen was hij wat moeilijk in omgang....of was ik het die moeilijk deed?
Alle twee droegen we een volle, zware rugzak van ons verleden mee waar we onder leden.

Na 10 jaar mijn best te hebben gedaan, na veel drama en leed bleef er maar één oplossing  over voor mij en dat was loslaten. Rust en vrede vinden omdat ik niet meer wilde leven. 

Toen pas begon ik me af te vragen met wat ik eigenlijk allemaal bezig was en waarvoor het diende?
Waarom het zo moeilijk was om overeen te komen met iemand?
Werken om die dromen waar te maken en van te genieten. Vrij te zijn om te doen wat ik wil om me gelukkig te kunnen voelen. 

WIE ben ik eigenlijk en waarom ben ik hier op aarde? 

Waarom is het  zo verdomd moeilijk om gelukkig te zijn en te doen wat je echt wil, zonder al de verplichtingen die van je worden verwacht?

Ben ik dan de enige die het hier moeilijk mee heeft en weet dat het anders kan?

Het lijkt alsof niemand het anders wil en gaat werken om de rekeningen te betalen, om daarna pas te kunnen genieten als er nog iets overblijft van geld en vooral tijd!

Toen ik alleenstaande moeder was en ziek werd, was het nog moeilijker!
De maatschappij waarin we leven houdt geen rekening met een alleenstaande zieke ouder die zelfstandige is. Dat is nog meer afzien....

Overleven in plaats van leven!

Uiteindelijk, na véél zoeken ben ik beginnen ontdekken én begrijpen 'wie ik ben', 'waarom ik dingen doe' en 'waar ik naartoe wil'.  Waar het leven voor dient.

Zonder arrogant te willen doen! Maar gewoon om gelukkiger te kunnen zijn weet ik nu dat ik niet ben wie ik dacht te zijn of wat mijn verleden mij te hebben verteld of wat mijn toekomst wil dat ik ben. Ik ben alleen HIER en NU wie ik BEN. En dat maakt dat het leven zin krijgt. Het uitleggen is een andere zaak 😅

Dat het om de eerste plaats niet gaat om de man of vrouw waar je zo veel liefde van krijgt of het mooie huis, vakantie, auto, schoenen....
Dat dit een gevolg zal zijn als je de innerlijke kracht hebt ontdekt, respecteert en leert gebruiken die in je zit, wie jij BENT. Daar draait het uiteindelijk om. Onzelfzuchtig de kracht en macht ontdekken en mogen toelaten die liefdevol wordt gestuurd. Dit om het beste voor jezelf en alles om je heen te bekomen. Steeds te evolueren naar je hoogste doel, voor het hoogste goed.

Je komt nog wel steeds jezelf tegen!
Maar je leert hier anders mee om te gaan. 

Dit wil niet zeggen dat ik steeds alle theorie in praktijk kan omzetten!
De gedachten die in je hoofd voorbij trekken, de mensen om je heen die zich uiten waaraan je soms in blijft vasthangen zijn zo complex en uitdagend dat je blinde vlekken je veel in de val lokken!

Niet getreurd, we zijn niet MAAR een mens maar DE mens met een vrije keuze en oneindige kansen!

Eens je weet dat Rome bestaat en dat je niet buiten jezelf hoeft te zoeken maar dat in jezelf mag ontdekken.  Dan pas  krijg je een veilig gevoel en geniet je 💯% van het mooie Rome 😍

Zolang alles vlotjes verloopt sta je niet stil bij wie je eigenlijk echt bent, wie je MAG zijn. Tot er iets gebeurt waar je helemaal van overdonderd bent.  Wanneer je een slachtoffer bent. 

Dat is een mooie start om naar Rome te vertrekken als je hier genoeg van hebt.
​

Je hebt een (eigen) keuze.
Stress, ziekte, pijn en depressie hebben een reden en zijn een tijd van groei met nieuwe mogelijkheden.

Liefs,

Een leuke 😄

Wie ben jij? 
Ik lees het graag, delen mag 😃 ⌨️📝🗣️